New Cooperation with Nederlands Israëlitische Gemeente De Achterhoek

Onze columnist Bas Belder had een gesprek met Ethan Gabriel Bergman van de Universiteit Maastricht over het Nederlandse academische klimaat voor Joodse studenten en docenten. “Als je je baan wilt behouden, zeg dan niet dat je Joods bent en Israël steunt.” Het dringende advies van een universitaire docent aan zijn Joodse collega.

Aan welke manifestaties van Jodenhaat én Israëlhaat stond/staat u bloot als student aan de Universiteit van Maastricht?

Bergman: Of we dat nu willen of niet, wij worden als Joodse studenten altijd aan Israël gekoppeld. De Joodse studentengemeenschap walgt van het faciliteren van puur eenzijdige anti-Israël evenementen binnen de universiteit. Dat gebeurde bijvoorbeeld bij de rechtenfaculteit in Maastricht tijdens een sessie over “Palestijnse vrouwen in de strijd voor vrijheid – Toen en Nu”. De discussie draaide louter om de ontkenning van Israëls bestaansrecht.

In plaats van ons te verliezen in zulke kansloze debatten, geven wij als Joodse studenten nu prioriteit aan eigen manifestaties in plaats van ons steeds opnieuw tegen haatcampagnes te moeten keren.

Met de groeiende desinformatie over Israël voelen Joodse studenten zich op de campus alleen maar onveiliger. Welke uitbarstingen van emoties ook loskomen jegens Israël, Europese Joden worden daar steevast het slachtoffer van als medeschuldigen. Zie de toename van het antisemitisme in Europa in mei tijdens de terreuraanvallen van Hamas op de Joodse staat.

Op onze universiteit opereert Free Palestine Maastricht onder de noemer dat de organisatie voor “vrijheid van meningsuiting” staat. De universiteit gaat hiermee akkoord. Deze beweging is evenwel evident antisemitisch door de demonisering en delegitimering van Israël en het hanteren van dubbele standaarden jegens de Joodse staat. Free Palestine Maastricht verkoopt haar antisemitisme onder de noemer van “vrijheid van spreken over Palestina”, een ‘recht’ dat “zionisten” wensen in te perken.

Een poging van onze zijde om als Joodse studenten in gesprek te komen met Free Palestine Maastricht mislukte. Wij werden gebrandmerkt als “zionisten die de Joden niet vertegenwoordigen”.

Als Joodse studenten willen deelnemen aan een solidariteitsbijeenkomst met het zwaar vervolgde moslimvolk van de Oeigoeren in China, vangen zij bot. Een Davidsster naast de Oeigoerse maansikkel op een banier kan absoluut niet volgens een zeer activistische hoogleraar. Die davidsster staat volgens de professor “symbool voor genocidale intenties”, daarmee trek je zijns inziens “geen linkse mensen en moslims bij de protesten aan”.

Nog nare persoonlijke ervaringen qua antisemitische uitingen?

Bergman: Het heeft niet rechtstreeks betrekking op de universiteit, maar de deur van mijn appartement moest het tijdens carnaval 2021 ontgelden. De mezoeza was op de grond gesmeten en er was een swastika in de deur gekerfd. Interessant genoeg verenigde dit incident de Joodse studentengemeenschap voor een poosje, totdat we opnieuw onze maskers moesten opzetten tijdens het weer oplaaien van het conflict tussen Israël en Hamas. Twee weken lang werden wij als Joodse studenten bedreigd door medestudenten. Uiteindelijk deed een Joodse studente haar beklag bij de decaan. “Ze had er om gevraagd”, kreeg ze eventjes te horen. Gedemoraliseerd is deze studente omwille van haar persoonlijke veiligheid gestopt in Maastricht. Weer andere Joodse studenten werden gestalkt. Ik kreeg zelf maandenlang anonieme dreigtelefoontjes.

Met dit alles in het achterhoofd, wil ik samen met andere Joodse studenten werken aan een betere toekomst. Wij willen die verschrikkelijke periode achter ons laten waarin onze eigen hoogleraren brieven ondertekenden die opriepen tot een academische en economische boycot van Israël in Nederland. Dat zelfs de meesten van mijn professoren daaraan meededen, heeft de Joodse gemeenschap ernstig geschokt. Ook het feit dat een groot aantal hoogleraren een BDS-brief ondertekenden, vervreemde hen van Joodse studenten.

Tot vorig jaar ontbrak de Internationale Gedenkdag van de Holocaust op de universitaire kalender van Maastricht. Die was vervangen door “Chocolate Cake Day”. Bovendien vormden officiële Joodse feestdagen tot op dit jaar geen geldige reden om uitstel van een deadline of een examen te verlenen.

Hoeveel van uw medestudenten in Maastricht zijn eigenlijk Joods?

Bergman: Ik schat dat er rond de 150-175 Joodse studenten bij de Universiteit van Maastricht zijn ingeschreven. Hun precieze aantal is momenteel moeilijk te bepalen. Van slechts zo’n 75 weten we het precies. De redenen voor deze situatie zijn velerlei: zij voelen zich niet op hun gemak om als Joods naar buiten te treden; ze zijn niet op de hoogte van de huidige Joodse studentengemeenschap of hebben (nog) geen Joodse medestudent getroffen, die hen kan introduceren.

Maar zodra Joden zich op de universiteit werkelijk comfortabel gaan voelen, zullen we zeker een sterke groei zien. Samen met de universiteit streven we naar zo’n werkelijk inclusieve, veilige situatie.

Kijken we naar heel Nederland: hoeveel Joodse studenten en docenten telt de academische wereld? En zijn zij ook op enigerlei wijze verenigd tegen manifestaties van Jodenhaat?

Bergman: Wij zijn niet verenigd. Een schatting is daarom vrij lastig. Daarbij komt dat tal van Joodse studenten het niet comfortabel achten voor hun identiteit uit te komen. Uit angst voor stigmatisering.

De documentatie van antisemitische voorvallen is eveneens lacuneus. Joodse studenten staan sowieso bijzonder sceptisch tegenover het nut van het melden van individuele incidenten. Wat verandert dat? Daarom worden heel wat uitingen van Jodenhaat eenvoudigweg niet geregistreerd.

Van de Universiteit van Maastricht weet ik dat er zo’n half dozijn Joodse en Israëlische professoren en stafleden werken. Stafleden vertelden mij dat de naam van Israël niet mag worden genoemd in bepaalde discussies en publicaties. Een collega van een Joods staflid gaf hem eens te kennen: “Als je je baan wilt houden, zeg dan niet dat je Joods bent en Israël steunt.”

Deze stafleden en professoren zwegen praktisch tijdens het conflict in mei tussen Israël en Hamas. Opstaan tegen de heersende grove desinformatie zou hun veiligheid in gevaar brengen, idem hun baan. Het punt is echter, dat zwijgen Joodse docenten en studenten niet helpt. Want als het zogenoemde Israëlische antisemitisme weer eens piekt, zij evengoed lijden als degenen die wel de moed hadden hun mond open te doen.

U bent ook actief bij de Europees Joodse Associatie (EJA). In welke mate beïnvloedt ‘de factor-Israël’ de activiteiten van de Joodse gemeenschappen in Europa?

Bergman: Zij krijgen te horen dat universiteiten en studentenorganisaties alleen met hen willen samenwerken als Joodse studenten zich evenzeer tegen Israël keren en geen enkele link leggen met Israël tijdens gemeenschappelijke evenementen. In de praktijk komt dit erop neer dat Joden de uitgangspunten van de BDS dienen te steunen om geaccepteerd te worden. Het aan Israël gerelateerd antisemitisme is trouwens in extreme mate present in Nederland bij de politieke en sociale faculteiten, met de professoren in de rol van medeplichtigen.

Het gebrek aan interactie met Joden en Israëli’s vergiftigt onze academische wereld onder de noemer van “sociale gerechtigheid”. Hoe meer anti-Israëlische, antisemitische retoriek, des te minder zullen Joden zichzelf als zodanig kenbaar maken en zich assimileren omwille van eigen toekomstig welzijn en carrière.

Bij welke initiatieven ben u rechtstreeks betrokken om Jodenhaat tegen te gaan op academisch terrein alsook om de Joodse presentie op te bouwen?

Bergman: Eerst even een persoonlijke noot: als ik bij een ontmoeting merk dat ik de eerste Jood ben die mijn gesprekspartner ooit is tegengekomen, stimuleer ik deze persoon mij te vragen wat hij of zij ook maar wil. Voor de grap noem ik dat “Jewsplaining”. Win ik zo vrienden, dan blijken zij de sterkste bondgenoten van Joden en Israël te zijn die ik ken. Dat gaat niet zonder slag of stoot. In veel gevallen verliezen Joodse studenten hun niet-Joodse vrienden om politieke redenen, denk aan de BDS-beweging, zo weet ik uit mijn contacten in Maastricht.

Het is echter de verantwoordelijkheid van alle Joodse studenten open te zijn over hun identiteit, pas dan dient zich het perspectief van niet-Joodse medestanders aan.

Binnen de EJA breng ik Joodse studenten uit heel Europa samen tijdens “Bootcamps”. Gezamenlijk brainstormen we dan drie dagen lang hoe onwetendheid over Joodse cultuur en leefwijze het hoofd te bieden, idem de rondwarende Jodenhaat op Europese campussen. Wij preciseren dan tegelijk onze praktische aanpak, evenzo hoe het best Israël te representeren.

Via de zogenoemde “Diplomatic Council” binnen de EJA trainen we een netwerk van toegewijde studenten per land in omgaan met de media, debatteren, in het openbaar spreken en educatie. In het vertegenwoordigen van Joden en Israël in Europa spelen we schaak, geen dammen.

Ook werken we samen met parlementariërs en andere politici, zoals ministers van onderwijs, om academische instellingen te motiveren zich pro-actief op te stellen, dat wil zeggen inclusief tegenover Joodse en Israëlische studenten. Tegenwoordig ben ik daartoe ook actief binnen de organisatie StandWithUs Nederland.

De EJA buigt zich nu over de vraag welke informatie moeten wij gaan geven aan de staf en decanen van universiteiten. Conform wat opperrabbijn Jacobs niet moe wordt te herhalen: “Educatie, educatie, educatie!” Dat is de enige manier waarmee wij als Joodse studenten kunnen gedijen op de universiteiten.

We at the EJA were shocked and saddened to learn of the passing of the son, alav ha-shalom, of Dutch Chief Rabbi Jacobs, our board member, Rabbinical Centre of Europe governmental affairs head and, above all, our friend.
The greatest tragedy a parent can experience is the loss of a child, whatever the circumstances. Most of us cannot envisage let alone begin to understand the pain that parents will go through.
All we can do is attempt to offer words of comfort, words of consolation, to be there for them, to sustain them with our thoughts and prayers.
To Rabbi Jacobs, Mrs Jacobs and family we extend our heartfelt condolences and say,
“May the Almighty comfort you among the mourners of Zion and Jerusalem.”

Every Day during the Corona crisis our Advisory Board Member Chief Rabbi Binyomin Jacobs (NL) writes a diary, on request of the Jewish Cultural Quarter in Amsterdam, which is published on the website of the NIW, the only Jewish Dutch Magazine. Rabbi Jacobs is the head of Inter Governmental Relationships at the Rabbinical Centre of Europe. We will be regularly publishing a selection of his informative, sometimes light hearted, but always wise pieces.
For our Dutch readers you can follow the diary every day at NIW home page: https://niw.nl
Diary 7 Feb. 2021
“The attention for Israel is increasing in many Dutch Churches. Yet it can do a bit more. The Hersteld Reformed Church (HHK) has now once again put its vision on paper. The Church is called to expose anti-Semitism as hatred against the G-d of Israel, ”I read in the Reformed Daily.
At the end of the article, different Christian denominations reported their attitude towards Jews. What interested me, of course, was their attitude towards converting Jews and their views on replacement theology.
Just a brief explanation for my Jewish and less Christian-savvy Gentile diary readers:
Replacement theology proclaims that wherever in the Tanakh the Jewish people are mentioned, they should be replaced by “Christians.”
This theology has been the source of a great deal of anti-Semitism and persecution of Jews over the centuries. To briefly summarize an interesting article: the various denominations have different opinions about how to look at Jews and how they should or should not be converted. And that urge or desire to convert made me think on Sunday (the Christian day of rest!).
It is a fact that the urge to convert has led to millions of victims over the centuries. That replacement theology is therefore experienced as an extremely reprehensible act to me.
But how do I view a Christian who wants to convert me? Can I accept that? Obviously I will not be converted and will actively fight attempts to convert, but… Do I think the other should have the desire to convert me?
We Jews have it easy because we believe that Jews should serve the Eternal in a Jewish way, but Gentiles don’t.
The so-called Seven Noahide Laws apply to them. If the non-Jew lives according to these laws, but still a whole package, then that is fine. Then, I asked myself, will I try to convince secular Gentiles to abide by these laws? And shall I point so-called Messiah professing Jews to their error? And my answer is a clear “yes”.
But, I then asked myself, then I also do a mission! Look at Hanukkah when we publicly light the Menorah? That is not just any fun party. It has a clear message: bringing light to spiritual darkness! And why am I nagging when Christians want to convert us?
It was an interesting and fierce discussion with myself, but in the end I think I was right. I believe, I am even convinced, that every believing Christian would like to see me transition to Christianity.
I will never do that because 1: I will have lost my job as Chief Rabbi and 2: As a Jew I am rock solid in my faith and (unfortunately for the missionary) I will really not be able to get rid of it. But: how do I view that missionary, the urge to convert or, even if no conversion attempt is made, the phenomenon that, although I must now be left alone, there is the firm conviction that I will eventually see the “light”?
I came to the conclusion that I have no problem with this. Every person is allowed to think and believe as he likes. Every person may think of me that his way of life is the right one and the other is wrong. But the moment his faith gives or calls to kill the dissenters, to bribe them with money or to blackmail them spiritually, then it becomes unacceptable to me.
Incidentally, the conversion was completely snowed in by the media report that two drugs have been discovered in Israel that appear to cure corona patients. So, no vaccines, but medicines. The FD speaks of a “game changer”. I sincerely hope that it will become apparent very soon that it does indeed work and will thus create a gigantic global breakthrough. It is also great that Israel will provide that breakthrough. Makes me feel great and proud. But of course, it will also be a wonderful opportunity to confirm the conspiracy theories. Jews are guilty of corona and see the evidence: they are now going to make money on the drug again. Will the International Court of Justice in The Hague also interfere with this and will our pharmacies be raided immediately that do not mention “made in Israel” in their package insert? Because there will probably be a complaint or a UN resolution because perhaps one of the doctors who made the discovery is living in the “occupied territories”.
And if not, probably one of the patients who has been cured with one of these drugs. Or am I thinking too negative? Because also mobile phones, computers and many other medicines of global value and “made in Israel” have never been boycotted.
 

The rabbi reportedly suffered serious injury in the attack and remains hospitalized.

 The chief rabbi of Argentina, Gabriel Davidovich, was severely beaten at his Buenos Aires home in the early hours of Monday morning, and has been hospitalized with “serious injuries” according to the capital’s Jewish Community Center (AMIA).
AMIA issued a statement on Monday saying that Davidovich, Argentina’s chief rabbi since 2013, was “beaten and savagely attacked by a group of strangers who entered his house,” at 2 o’clock in the morning.
Davidovich’s wife was tied up during the break-in and the assailants stole money and other possessions from the home, while telling him: “We know that you are the AMIA Rabbi,” according to AMIA’s statement.
The rabbi reportedly remains hospitalized. AMIA described the attack as “alarming” and called on the authorities to quickly investigate the assault against Davidovich and his wife.
Prime Minister Benjamin Netanyahu said that the international community must act against antisemitic incidents in wake of the attack.
“I send wishes for a speedy recovery to the chief rabbi of Argentina, Rabbi Gabriel Davidovich, and his wife, who were brutally attacked,” he said in a statement. “We must not allow antisemitism to raise its head. I strongly condemn recent antisemitic incidents and call on the international community to act against [antisemitism].”
Diaspora Affairs Minister Naftali Bennett sent his wishes to Davidovich for a speedy recovery and called on world leaders to stand up against antisemitism, emphasizing in particular the need for Argentina’s government to bring the perpetrators of the attack to justice.
“Today, the leaders of the world in Europe, in South America [and] all over are failing in their responsibility to learn the lessons of the past,” Bennett said. “But unlike the past, today we have Israel, and every Jew around the world must know they have a home here: we are waiting. But for Jews who want to live in Argentina, or France, or England, or the US or anywhere, we are also here. We will stand up against antisemitism. A strong Israel is the only answer – our enemies should know [that] Jewish blood is not cheap.”
His words were echoed by other Israeli politicians across the political spectrum.
“We are together with you in the struggle against antisemitism: in Argentina, in France, or anywhere else where the darkness tries to hurt us,” Labor leader Avi Gabbay said in response to the attack.
Benny Gantz, head of the Blue and White Party, said; “we will fight the antisemitism that raises its head firmly in the world.”
Knesset Speaker Yuli Edelstein (Likud) said he was “shocked” by the attack.
“Last week, I met with Latin American ambassadors and asked them to convey a message that the Jewish state will not be silent in the face of antisemitic attacks and the duty of local governments to uproot them,” he added in a statement.
Social Equality Minister Gila Gamilel (Likud) said the attack was a “hate crime… the result of antisemitism that is rising around the world.”
“We pray for the safety of Rabbi Davidovich and his rapid recovery,” she added. “Argentina Jewry – the State of Israel is on your side.”
Amir Peretz (Labor) also consoled the community and urged Argentinean authorities to take action.
“The government should demand that the authorities in Argentina act quickly and decisively,” Peretz said. “We must do everything to ensure the welfare of Jews everywhere in the world.”
Ayman Odeh, chairman of Hadash-Ta’al, remarked in a statement that he was, “shocked by Rabbi Davidovich’s attack in Argentina.”
“Racism is racism and racism is racism, and should be condemned everywhere,” the Arab MK added.
Jewish leaders, too, were robust in their condemnation of the attack.
Chairman of the Jewish Agency Isaac Herzog condemned the attack and said that “we must fight to the end the human garbage whose source and motives are the hatred of Jews,” and said that the Jewish Agency would help lead the fight against global antisemitism.
“The World Jewish Congress is shocked and incensed by the brutal attack against the chief rabbi of the Asociación Mutual Israelita Argentina, Gabriel Davidovich, who was savagely beaten by robbers inside his own home,” WJC CEO and Executive Vice President Robert Singer said late Monday.
Argentinian officials and security forces are investigating the violent incident to bring the perpetrators to justice.
Jerusalem Post Staff contributed to this report.