Message by Frans Timmermans, First Vice-President of the European Commission on the occasion of Rosh Hashanah

The European Jewish Association (EJA) today congratulated Austrian Chancellor Sebastian Kurtz on the establishment of the new Austrian government. In a statement, EJA Founder and Director Rabbi Menachem Margolin said:
“We remember Mr. Kurz as a foreign minister sensitive to the values of democracy and a friend of the Jewish people.
“In recent years, European Jewry has faced a wave of opposition to Jewish religious practices on the continent, as well as a worrying rise in the level of anti-Semitism and the popularity of extremist parties, both right and left.
‘Jewish Ethics denote that a people are never rejected personally, but their behavior and actions are’.
“For this reason, and in light of the statements made by the new government who all its members are united in condemning any expression of anti-Semitism, we congratulate the Austrian chancellor on his unprecedented achievement and his success in founding a stable government.
“Austria as an EU Member however poses a challenge. We cannot ignore the fear that in other countries extreme parties will join the government based on the Austrian model without the unambiguous rejection of anti-Semitism that Austria has provided.
“The European Jewish Association is asking the new government to join the United States, the European Union and other countries and to appoint a special government representative to initiate and coordinate government action to eradicate anti-Semitism and Xenophobia in Austria in the spirit of the anti-Semitic definitions adopted in the European Parliament in June 2017 and to clarify that freedom of religion in Austria will remain unchanged.”

EJA had received the following letter from the Federal Chancellery of Austria:

Dear Sir/Madame,

I hope this message finds you well. 

The 8^th of May 1945 marked the end of the Second World War in Europe and the end of the Nazi reign of terror in Austria. While looking back at the darkest chapter in Austria‘s history, the 8^th of May also represents a day of liberation and joy.

Chancellor Sebastian Kurz and Vice Chancellor Heinz-Christian Strache spoke at today’s commemorative event, emphasizing that remembrance must be followed by concrete action. Austria has a special responsibility in the fight against antisemitism and in safeguarding Jewish life in Europe, Israel and in the rest of the world. The first ever agreement of the EU countries to decisively fight antisemitism which Austria managed to reach during its Presidency, was an important step into the right direction.

“My generation is probably the last one that is able to speak to holocaust survivors. In this context, I fully support the proposal to give all secondary students in Austria the possibility to visit the Mauthausen memorial at least once in their lifetime,” so the Chancellor.

Vice-Chancellor Heinz-Christian Strache also underlined Austria’s commitment to remembrance on such a significant day: “The Shoah was the most horrible and vicious manifestation of the Nazi terror regime. I bow my head to all those who became victims to this gruesome and cruel time in our history.”

Austria has been cooperating actively with the memorial Yad Vashem over the past decades. Since the year 2000, around 800 Austrian teachers participated in seminars/courses at the memorial to improve the curricula of Austrianstudents, and last year, as Austrian Federal Government, we contributed 1 Million Euros to the construction of the Shoah Heritage Campus. 

To further strengthen this relationship, today Chancellor Sebastian Kurz has signed on behalf of the Austrian Federal Government an archival agreement with Yad Vashem. The agreement will give historians from Austria and Israel the opportunity to access their respective archives and conduct their research. We are firmly committed to make sure that no individual story will ever be forgotten.

Feel free to come back to me at any time in case of further inquiries or comments.

Kind Regards,
Peter Launsky-Tieffenthal

Federal Chancellery of the Republic of Austria

Spokesperson of the Federal Government

Ambassador

Peter Launsky-Tieffenthal

EJA Chairman, Rabbi Menachem Margolin had reply to the letter:
c and vc at

Onze columnist Bas Belder had een gesprek met Ethan Gabriel Bergman van de Universiteit Maastricht over het Nederlandse academische klimaat voor Joodse studenten en docenten. “Als je je baan wilt behouden, zeg dan niet dat je Joods bent en Israël steunt.” Het dringende advies van een universitaire docent aan zijn Joodse collega.

Aan welke manifestaties van Jodenhaat én Israëlhaat stond/staat u bloot als student aan de Universiteit van Maastricht?

Bergman: Of we dat nu willen of niet, wij worden als Joodse studenten altijd aan Israël gekoppeld. De Joodse studentengemeenschap walgt van het faciliteren van puur eenzijdige anti-Israël evenementen binnen de universiteit. Dat gebeurde bijvoorbeeld bij de rechtenfaculteit in Maastricht tijdens een sessie over “Palestijnse vrouwen in de strijd voor vrijheid – Toen en Nu”. De discussie draaide louter om de ontkenning van Israëls bestaansrecht.

In plaats van ons te verliezen in zulke kansloze debatten, geven wij als Joodse studenten nu prioriteit aan eigen manifestaties in plaats van ons steeds opnieuw tegen haatcampagnes te moeten keren.

Met de groeiende desinformatie over Israël voelen Joodse studenten zich op de campus alleen maar onveiliger. Welke uitbarstingen van emoties ook loskomen jegens Israël, Europese Joden worden daar steevast het slachtoffer van als medeschuldigen. Zie de toename van het antisemitisme in Europa in mei tijdens de terreuraanvallen van Hamas op de Joodse staat.

Op onze universiteit opereert Free Palestine Maastricht onder de noemer dat de organisatie voor “vrijheid van meningsuiting” staat. De universiteit gaat hiermee akkoord. Deze beweging is evenwel evident antisemitisch door de demonisering en delegitimering van Israël en het hanteren van dubbele standaarden jegens de Joodse staat. Free Palestine Maastricht verkoopt haar antisemitisme onder de noemer van “vrijheid van spreken over Palestina”, een ‘recht’ dat “zionisten” wensen in te perken.

Een poging van onze zijde om als Joodse studenten in gesprek te komen met Free Palestine Maastricht mislukte. Wij werden gebrandmerkt als “zionisten die de Joden niet vertegenwoordigen”.

Als Joodse studenten willen deelnemen aan een solidariteitsbijeenkomst met het zwaar vervolgde moslimvolk van de Oeigoeren in China, vangen zij bot. Een Davidsster naast de Oeigoerse maansikkel op een banier kan absoluut niet volgens een zeer activistische hoogleraar. Die davidsster staat volgens de professor “symbool voor genocidale intenties”, daarmee trek je zijns inziens “geen linkse mensen en moslims bij de protesten aan”.

Nog nare persoonlijke ervaringen qua antisemitische uitingen?

Bergman: Het heeft niet rechtstreeks betrekking op de universiteit, maar de deur van mijn appartement moest het tijdens carnaval 2021 ontgelden. De mezoeza was op de grond gesmeten en er was een swastika in de deur gekerfd. Interessant genoeg verenigde dit incident de Joodse studentengemeenschap voor een poosje, totdat we opnieuw onze maskers moesten opzetten tijdens het weer oplaaien van het conflict tussen Israël en Hamas. Twee weken lang werden wij als Joodse studenten bedreigd door medestudenten. Uiteindelijk deed een Joodse studente haar beklag bij de decaan. “Ze had er om gevraagd”, kreeg ze eventjes te horen. Gedemoraliseerd is deze studente omwille van haar persoonlijke veiligheid gestopt in Maastricht. Weer andere Joodse studenten werden gestalkt. Ik kreeg zelf maandenlang anonieme dreigtelefoontjes.

Met dit alles in het achterhoofd, wil ik samen met andere Joodse studenten werken aan een betere toekomst. Wij willen die verschrikkelijke periode achter ons laten waarin onze eigen hoogleraren brieven ondertekenden die opriepen tot een academische en economische boycot van Israël in Nederland. Dat zelfs de meesten van mijn professoren daaraan meededen, heeft de Joodse gemeenschap ernstig geschokt. Ook het feit dat een groot aantal hoogleraren een BDS-brief ondertekenden, vervreemde hen van Joodse studenten.

Tot vorig jaar ontbrak de Internationale Gedenkdag van de Holocaust op de universitaire kalender van Maastricht. Die was vervangen door “Chocolate Cake Day”. Bovendien vormden officiële Joodse feestdagen tot op dit jaar geen geldige reden om uitstel van een deadline of een examen te verlenen.

Hoeveel van uw medestudenten in Maastricht zijn eigenlijk Joods?

Bergman: Ik schat dat er rond de 150-175 Joodse studenten bij de Universiteit van Maastricht zijn ingeschreven. Hun precieze aantal is momenteel moeilijk te bepalen. Van slechts zo’n 75 weten we het precies. De redenen voor deze situatie zijn velerlei: zij voelen zich niet op hun gemak om als Joods naar buiten te treden; ze zijn niet op de hoogte van de huidige Joodse studentengemeenschap of hebben (nog) geen Joodse medestudent getroffen, die hen kan introduceren.

Maar zodra Joden zich op de universiteit werkelijk comfortabel gaan voelen, zullen we zeker een sterke groei zien. Samen met de universiteit streven we naar zo’n werkelijk inclusieve, veilige situatie.

Kijken we naar heel Nederland: hoeveel Joodse studenten en docenten telt de academische wereld? En zijn zij ook op enigerlei wijze verenigd tegen manifestaties van Jodenhaat?

Bergman: Wij zijn niet verenigd. Een schatting is daarom vrij lastig. Daarbij komt dat tal van Joodse studenten het niet comfortabel achten voor hun identiteit uit te komen. Uit angst voor stigmatisering.

De documentatie van antisemitische voorvallen is eveneens lacuneus. Joodse studenten staan sowieso bijzonder sceptisch tegenover het nut van het melden van individuele incidenten. Wat verandert dat? Daarom worden heel wat uitingen van Jodenhaat eenvoudigweg niet geregistreerd.

Van de Universiteit van Maastricht weet ik dat er zo’n half dozijn Joodse en Israëlische professoren en stafleden werken. Stafleden vertelden mij dat de naam van Israël niet mag worden genoemd in bepaalde discussies en publicaties. Een collega van een Joods staflid gaf hem eens te kennen: “Als je je baan wilt houden, zeg dan niet dat je Joods bent en Israël steunt.”

Deze stafleden en professoren zwegen praktisch tijdens het conflict in mei tussen Israël en Hamas. Opstaan tegen de heersende grove desinformatie zou hun veiligheid in gevaar brengen, idem hun baan. Het punt is echter, dat zwijgen Joodse docenten en studenten niet helpt. Want als het zogenoemde Israëlische antisemitisme weer eens piekt, zij evengoed lijden als degenen die wel de moed hadden hun mond open te doen.

U bent ook actief bij de Europees Joodse Associatie (EJA). In welke mate beïnvloedt ‘de factor-Israël’ de activiteiten van de Joodse gemeenschappen in Europa?

Bergman: Zij krijgen te horen dat universiteiten en studentenorganisaties alleen met hen willen samenwerken als Joodse studenten zich evenzeer tegen Israël keren en geen enkele link leggen met Israël tijdens gemeenschappelijke evenementen. In de praktijk komt dit erop neer dat Joden de uitgangspunten van de BDS dienen te steunen om geaccepteerd te worden. Het aan Israël gerelateerd antisemitisme is trouwens in extreme mate present in Nederland bij de politieke en sociale faculteiten, met de professoren in de rol van medeplichtigen.

Het gebrek aan interactie met Joden en Israëli’s vergiftigt onze academische wereld onder de noemer van “sociale gerechtigheid”. Hoe meer anti-Israëlische, antisemitische retoriek, des te minder zullen Joden zichzelf als zodanig kenbaar maken en zich assimileren omwille van eigen toekomstig welzijn en carrière.

Bij welke initiatieven ben u rechtstreeks betrokken om Jodenhaat tegen te gaan op academisch terrein alsook om de Joodse presentie op te bouwen?

Bergman: Eerst even een persoonlijke noot: als ik bij een ontmoeting merk dat ik de eerste Jood ben die mijn gesprekspartner ooit is tegengekomen, stimuleer ik deze persoon mij te vragen wat hij of zij ook maar wil. Voor de grap noem ik dat “Jewsplaining”. Win ik zo vrienden, dan blijken zij de sterkste bondgenoten van Joden en Israël te zijn die ik ken. Dat gaat niet zonder slag of stoot. In veel gevallen verliezen Joodse studenten hun niet-Joodse vrienden om politieke redenen, denk aan de BDS-beweging, zo weet ik uit mijn contacten in Maastricht.

Het is echter de verantwoordelijkheid van alle Joodse studenten open te zijn over hun identiteit, pas dan dient zich het perspectief van niet-Joodse medestanders aan.

Binnen de EJA breng ik Joodse studenten uit heel Europa samen tijdens “Bootcamps”. Gezamenlijk brainstormen we dan drie dagen lang hoe onwetendheid over Joodse cultuur en leefwijze het hoofd te bieden, idem de rondwarende Jodenhaat op Europese campussen. Wij preciseren dan tegelijk onze praktische aanpak, evenzo hoe het best Israël te representeren.

Via de zogenoemde “Diplomatic Council” binnen de EJA trainen we een netwerk van toegewijde studenten per land in omgaan met de media, debatteren, in het openbaar spreken en educatie. In het vertegenwoordigen van Joden en Israël in Europa spelen we schaak, geen dammen.

Ook werken we samen met parlementariërs en andere politici, zoals ministers van onderwijs, om academische instellingen te motiveren zich pro-actief op te stellen, dat wil zeggen inclusief tegenover Joodse en Israëlische studenten. Tegenwoordig ben ik daartoe ook actief binnen de organisatie StandWithUs Nederland.

De EJA buigt zich nu over de vraag welke informatie moeten wij gaan geven aan de staf en decanen van universiteiten. Conform wat opperrabbijn Jacobs niet moe wordt te herhalen: “Educatie, educatie, educatie!” Dat is de enige manier waarmee wij als Joodse studenten kunnen gedijen op de universiteiten.

In France, some 25,000 demonstrate against court decision that Jewish woman’s killer was too stoned to be held criminally responsible
Protesters gathered in Paris, Tel Aviv, Jerusalem, and London on Sunday to demonstrate against the ruling of France’s highest court that the killer of a Jewish woman in the French capital was not criminally responsible because he had smoked marijuana before the crime.
Sarah Halimi, a 65-year-old Orthodox Jewish woman, was pushed out of the window of her Paris flat to her death in 2017 by neighbor Kobili Traore, who shouted “Allahu Akbar” (“God is great” in Arabic).
But in a decision earlier this month, the Court of Cassation’s Supreme Court of Appeals upheld rulings by lower tribunals that Traore cannot stand trial because he was too high on marijuana to be criminally responsible for his actions.
Some 25,000 protesters, many of them Jewish, gathered in Paris to demand justice for Halimi.
Under the banner of “Justice for Sarah Halimi,” the rally at Trocadero Square overlooking the Eiffel Tower reflected the widespread indignation of many French Jews at the April 14 ruling by their country’s highest court.
It was held under tight security arrangements in a cordoned-off enclosure where the Jewish umbrella group CRIF played a video on a giant screen in which French Chief Rabbi Haim Korsia demanded another “trial of facts,” even if it ends without sentencing of Traore.
The rally Sunday was the first time in decades that a large number of French Jews gathered to protest against organs or actions of the French state.
“The clamor has risen and hope has returned. That hope is all of you here,” Halimi’s brother William Attal told a crowd of several thousand at the Trocadero esplanade in Paris.
The MP who leads Macron’s Republic on the Move party, Christophe Castaner, addressed the protest, which was also attended by opposition leaders and by several well-known actors.
Jacques Essebag, a French-Jewish comedian who is known by the stage name Arthur, in a video message said he has “decided to start using drugs because in France you can do whatever you want, even kill your neighbor if you don’t like her, if you use drugs.” He then added: “What has become of this country?”
Former French first lady Carla Bruni, wife of Nicolas Sarkozy, also appeared at the Paris rally, as did Mayor Anne Hidalgo, who said the city would soon name a street in Halimi’s memory.
“It will also be a way of doing her justice,” Hidalgo said.
However, the video message from Hidalgo, a Socialist politician, provoked whistles and booing from many protesters at the event, which did not feature live speeches due to COVID-19 measures.
Organized by the CRIF umbrella of French Jewish communities, the rally was called “to show our astonishment at a decision that conforms to the law, but not to justice,” CRIF said.
The event featured many French and Israeli flags, and those of the far-right Jewish Defense League.
More than 20,000 people demonstrated in Paris, and up to 2,000 took part in a march in the Mediterranean city of Marseille, police said, while around 600 gathered outside a synagogue in the eastern city of Strasbourg.
Three protests were also held in Israel, all taking place at 3 p.m. in order to coincide with the demonstration by the Jewish community in Paris. The main demonstration was in front of the French Embassy on Herbert Samuel Street in Tel Aviv.
The Jewish community in the United Kingdom also demonstrated in front of the French Embassy in London on Sunday at 1 p.m., in solidarity with the community in France. Attendance was limited because of COVID-19 restrictions.
In addition to the rally in Paris, protest rallies were planned to take place on Sunday in Marseille, Strasbourg and Lyon. Abroad, rallies were scheduled to be held in Washington, DC, Los Angeles and Miami in the United States as well as in Rome, Italy.
Some Jewish organizations have used harsh language about the case, including the conservative Europe-Israel group, which called it “the new Dreyfus Trial.” It’s a reference to the anti-Semitic treason charges leveled at a French-Jewish soldier in 1894, and which many to this day believe showed that French society and European societies, in general, were too anti-Semitic to allow Jews to truly integrate.
Israel blasted the decision of the French court last week.
“Sarah Halimi was murdered for clearly anti-Semitic motivations, for the sole reason that she was a Jew,” Foreign Ministry spokesman Lior Hayat told The Times of Israel. “This was a despicable murder that harmed not only the victim herself and her family, but also the entire Jewish community’s sense of security.”
“The way to confront anti-Semitism is through education, zero tolerance, and heavy punishment,” Hayat continued. “This is not the message that the court’s ruling conveys.”
Sarah Halimi was beaten before she was thrown off her Paris apartment building’s roof in April 2017. (Courtesy of the Halimi family)
Critics of the ruling cited apparent composure by Traore, an immigrant from Mali who was 27 when he killed Halimi, a physician in her 60s. Traore, whom a lower court said targeted Halimi because she was Jewish, called her a demon as he pummeled her in her third-story apartment, which he entered by force.
He then threw her out the window and shouted: “A lady fell down from the window!” to cover up his actions, witnesses said. He left the scene, allegedly to escape it, and was arrested on a nearby street.
Others argue that even if Traore was psychotic, he was criminally liable when he took the drugs that made him psychotic and should therefore stand trial. He has no documented history of psychiatric problems.
French President Emmanuel Macron has said he would advance legislation to prevent criminals from avoiding trial by using an insanity defense for actions committed under the influence of drugs.
Read more